|
Zavičaj, selo, crkva, manastir......
Imaginarni krstovi svete vode svemirske......
Žena, ptica, plast sena, a krila joj nebeska
okićena planetama, na glavi joj bilje lekovito
kao kod vila iskonskih......
One nose biser i đerdane, bele plodove zemaljskih školjki,
koje od stranca u svojoj sredini stvaraju novi biser,
čistoću i belilo lepote....
One umiru stalno i nikako, uvek su tu i nisu
a mi kao neki prolaznici, svićemo zorom
i nestajemo mrakom......
Život je ljubav života,
a cvet je cvetanje vizija
a miriše na nju ... na ženu.
|
